خوراک کامل دام و طیور

منابع کربوهیدرات خوراک دام و طیور

کربوهیدرات‌ها یکی از مهمترین و منبع اصلی تامین انرژی در خوراک دام و طیور است. کربوهیدرات‌ها از گروهی از ترکیبات شیمیایی ساخته شده‌اند که شامل کربن، هیدروژن و اکسیژن است. مواد کربوهیدراتی در خوراک دام و طیور معمولاً به صورت گلوکز، سلولز، نشاسته و فیبرهای گیاهی موجود هستند. نیاز به کربوهیدرات در حیوانات به نوع حیوان، سن، نژاد، سطح تولید و شرایط آب و هوایی بستگی دارد. به طور کلی، نشخوارکنندگان مانند گاو و گوسفند به نسبت بیشتری از کربوهیدرات‌ها در مقایسه با طیور نیاز دارند. اهمیت کربوهیدرات در خوراک دام و طیور به شرح زیر است:

• منبع انرژی: کربوهیدرات‌ها منبع اصلی انرژی برای فعالیت‌های حیاتی بدن، تولید مثل، رشد و تولید شیر و گوشت هستند.
• تنظیم هضم: کربوهیدرات‌ها به هضم غذا کمک می‌کنند و به عنوان پری بیوتیک عمل می‌کنند و رشد باکتری‌های مفید روده را تحریک می‌کنند.
• حفظ سلامت: کربوهیدرات‌ها به حفظ سلامت سیستم ایمنی بدن و عملکرد مغز کمک می‌کنند.

کربوهیدارت‏ با ایجاد حرارت در بدن حیوان، نه تنها دمای بدن حیوان، بلکه باعث رشد و فعالیت ماهیچه‌ها شده و عملکرد حیاتی حیوان را حفظ می‌کند. کربوهیدرات‌های ساده مانند قندها و نشاسته‌ها به راحتی توسط همه حیوانات هضم می‌شوند. اما کربوهیدرات‌های پیچیده که ساقه‌های فیبری گیاهان را تشکیل می‏‌دهند، تا حد قابل توجهی توسط سگ، گربه، پرندگان یا حیوانات آزمایشگاهی قابل هضم نیستند. از طرفی مواد فیبری این گیاهان ارزش انرژی کمی دارند یا اصلا ارزش انرژی ندارد. منبع اصلی کربوهیدرات در خوراک دام طیور شامل:

• قندها: ساده‌ترین نوع کربوهیدرات‌ها هستند و به سرعت توسط بدن جذب می‌شوند. منابع قند در خوراک دام و طیور شامل شربت ذرت، ملاس و شکر است.
• نشاسته: نوعی کربوهیدرات پیچیده است که به آرامی توسط بدن هضم می‌شود. منابع نشاسته در خوراک دام و طیور شامل ذرت، گندم، جو و برنج است.
• فیبر: نوعی کربوهیدرات پیچیده است که توسط بدن هضم نمی‌شود. فیبر به هضم غذا کمک می‌کند و به عنوان پری بیوتیک در خوراک دام وطیور عمل می‌کند. منابع فیبر در خوراک دام و طیور شامل یونجه، کاه و تفاله چغندر قند است.

نکاتی در مورد مصرف کربوهیدرات‌ها:

• خوراک متعادل: استفاده از منابع مختلف کربوهیدرات در جیره غذایی حیوان ضروری است.
• کیفیت کربوهیدرات: کیفیت کربوهیدرات‌ها به هضم و جذب آنها توسط بدن حیوان تاثیر می‌گذارد.
• سطح تولید: حیواناتی که در سطح تولید بالایی هستند به کربوهیدرات بیشتری نیاز دارند.
• شرایط آب و هوایی: در شرایط آب و هوایی گرم، حیوانات به کربوهیدرات بیشتری نیاز دارند.

منابع پروتئین تغذیه دام و طیور

پروتئین معمولا گران‏ترین ماده خوراکی است، که رشد و ترمیم بافت‏‌های بدن را تسهیل می‌کند. با استفاده صحیح از این ماده پرخاصیت می‏‌توان هزینه‌‏ها را کاهش داد. پروتئین حاصل از منابع حیوانی (شیر، جگر، ضایعات ماهی، گوشت یا پودر گوشت) در تقویت رشد و تولید تخم‌مرغ مؤثرتر از پروتئین بیشتر منابع گیاهی است. اما مواد تشکیل‌دهنده خوراک دام و طیور تنها به گوشت محدود نمی‌شود، بلکه از گیاهانی همچون گندم، جو، تریتیکاله، کنجاله سویا استفاده می‌شود. این ماده مغذی به ویژه برای طیور و دام‌های جوان ضروری است. مقدار مصرف بر بهره ‏وری تخم‏ مرغ و گوشت آنها تأثیر می‏‌گذارد. همچنین باید به این مورد توجه کرد که پروتئین اضافی دارای یک اثر اجباری است که ممکن است برای طیور در هر سنی مضر باشد. . منابع پروتئین در غذای دام و طیور به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند:

• منابع پروتئین گیاهی:

o کنجاله‌ها: کنجاله سویا، کنجاله آفتابگردان، کنجاله کلزا، کنجاله بادام زمینی، کنجاله پنبه دانه
o غلات: ذرت، گندم، جو، برنج
o حبوبات: نخود، لوبیا، عدس
o دانه‌های روغنی: کنجد، آفتابگردان، کانولا
o علوفه: یونجه، شبدر

• منابع پروتئین حیوانی:

o پودر گوشت و استخوان: از ضایعات کشتارگاه‌ها تهیه می‌شود.
o پودر خون: از خون خشک شده حیوانات تهیه می‌شود.
o پودر ماهی: از ضایعات ماهی‌ها تهیه می‌شود.
o شیر خشک: از شیر خشک شده گاو تهیه می‌شود.
o تخم مرغ: به صورت پودر یا مایع استفاده می‌شود.

 

منابع چربی خوراک دام و طیور

منابع چربی غذای دام و طیور

چربی به دلیل هضم راحت، بخش مهمی از رژیم غذایی حیوانات هستند. چربی‌ها ارزش غذایی بالایی دارند و نه تنها به عنوان ذخیره انرژی عمل می‌کنند و بلکه بدن را عایق می‏‌کنند. منابع چربی در تغذیه دام و طیور می‌توانند از منابع گیاهی و حیوانی باشند. چربی‌ها یکی از مؤلفه‌های اساسی تغذیه هستند که به عنوان منبع اصلی انرژی، حمل و انتقال ویتامین‌های محلول در چربی، ساخت سلول‌ها و هورمون‌ها و همچنین ایجاد انعطاف پذیری در غذاها برای دام و طیور اهمیت دارد. دانه‏‌های روغنی منبع اصلی چربی در خوراک‌های کشاورزی هستند. از منابع چربی در خوراک دام می‌‏توان به روغن پنبه‏ دانه، روغن کلزا، روغن‏ آفتاب‏گردان، روغن دانه‏ کتان و روغن سویا می‌توان اشاره کرد. بطور کلی از مزایای استفاده از چربی در خوراک دام و طیور می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• منبع غنی انرژی و روش اصلی افزایش انرژی جیره غذایی
• افزایش نرخ رشد (Increased growth rates)
• افزایش راندمان خوراک (Increased feed efficiency)
• کاهش مصرف خوراک (Decreased feed intake)
• منبع اسیدهای چرب اشباع و غیراشباع (Source of Saturated & Unsaturated Fatty acids)
• کاهش گرد و غبار خوراک
• افزایش طعم خوش خوراک
• افزایش حرارت بدن حیوان و حفظ کالری دریافتی که باعث کاهش استرس در حیوان می‏‌شود.
• امکان کُندشدن انتقال خوراک در روده را دارد و در نتیجه قابلیت هضم را افزایش می‌دهد.
• ممکن است اثر «کالری اضافی» را نشان دهد.
• ممکن است مقرون به صرفه‌تر از سایر منابع انرژی باشد.

شرکت engormix آمریکا، برخی از نگرانی‌هایی که باید در مورد مصرف چربی مورد توجه قرار گیرد را به شرح زیر اعلام کرد:

• استفاده از سطوح بالاتر چربی ممکن است اثرات پلت شدن را خنثی کند.
• اندازه‌گیری محتوای انرژی قابل متابولیسم (ME) می تواند دشوار باشد.
• پتانسیل ترشیده شدن خوراک (Potential for rancidity)
• نیازهای تجهیزات نسبت به افزودنی‌های چربی باید کافی باشد. (Equipment needs relative to fat additions must be adequate)
• هضم ضعیف چربی‏‌های اشباع شده توسط پرنده جوان.( Poor digestibility of saturated fats by the young bird.)
• استفاده از چربی‌های تصفیه شده (Use of Rendered Fats)